Katika ulimwengu wa siasa, hususan ndani ya Chama Cha Mapinduzi (CCM), kila hatua ya kupanda ngazi ni mtihani wa uvumilivu, ustahimilivu, na uadilifu wa kweli. Hakuna nafasi inayotolewa kwa bahati mbaya. Hakuna mwanya wa kuingilia kwa ujanja. Hakuna njia ya mkato.
Mchujo wa Kamati Kuu ya CCM ni chujio lenye tundu nyembamba, ambalo huwapitisha wachache tu waliokidhi vigezo vya juu kabisa — si kwa maneno matamu, bali kwa mwenendo wa muda mrefu.
Hivi majuzi, tulishuhudia mchakato mwingine wa mchujo wa wagombea wa nafasi mbalimbali ndani ya chama hicho kikongwe. Kama ilivyo desturi, walijitokeza wengi, wakijiamini, wakijiamulia kuwa wameiva na kwamba muda wao wa kuongoza umefika.
Lakini baada ya kikao cha Kamati Kuu, walioendelea walikuwa wachache.
Waliokatwa walibaki na maswali, simanzi, au hata malalamiko. Na kwa baadhi yao, kauli moja ikaenea: *“Chujio lilikuwa na tundu nyembamba, mpana mimi sikuweza kupenya.”*
Hii ni kauli ya huzuni, lakini pia ya hekima. Inaakisi ukweli kwamba mchujo ndani ya CCM si wa kawaida. Ni mchujo unaolenga kupunguza msongamano wa wagombea kwa kutumia vigezo visivyoangalia ukubwa wa jina, bali uzito wa rekodi ya mtu ndani ya chama, jamii, na taifa.
Si kila aliye maarufu anaweza kupenya. Si kila aliye na fedha, au ushawishi wa muda mfupi, atapenya. Tundu hilo ni dogo – linapitisha waliopevuka kwa sababu, si waliojaa majigambo.
Katika taharuki ya kisiasa, ni rahisi kwa baadhi ya wagombea kuamini kuwa wameonewa au kupuuzwa. Lakini ukweli wa kisera na kitaasisi unasalia palepale: Kamati Kuu ya CCM ni chombo cha maamuzi ya juu, na maamuzi yake yamejengwa juu ya historia, nidhamu, na mustakabali wa chama hicho.
Waliokatwa leo, kama watasalia na nidhamu hiyo hiyo, wanaweza kuwa viongozi wa kesho. Lakini kwa sasa, ni lazima wakubali kuwa chujio kilikuwa na tundu dogo zaidi ya walivyodhani.
Kwa upande mwingine, chama nacho kina wajibu mkubwa wa kuhakikisha kuwa mchujo huo haugeuki kuwa kichaka cha kuficha mizengwe au upendeleo. Kila tundu la chujio halipaswi kupitisha kwa hisani — bali kwa uhalisia wa mchango wa mgombea. Ikiwa vigezo ni vya dhati, na mchujo ni wa haki, basi hata wale “wapana” watakubali kushindwa kwa heshima. Lakini kama chujio linapanuliwa kwa baadhi na kubanwa kwa wengine, basi hali hiyo huzaa migogoro, mpasuko wa ndani, na mashaka kwa umma.
Kwa vyovyote vile, tahariri hii inatufundisha kwamba si kila aliyekataliwa hana thamani. Wengine ni “wapana” kwa sababu wamebeba maono makubwa, ndoto za mbali, au mtazamo usio wa kawaida. Na huenda hawakutoshea kwenye mfumo wa sasa. Lakini hawapaswi kukata tamaa. Wana jukumu la kuendelea kujijenga, kupunguza “unene wa kisiasa”, na kusubiri chujio lingine — au hata kusaidia kupanua tundu hilo kwa vizazi vijavyo.
Kwa sasa, tuikubali hekima ya msemo huu: *“Chujio lilikuwa na tundu nyembamba, mpana mimi sikuweza kupenya”* — na tuutumie kama wito wa kujitathmini, kubadilika, na kujiandaa upya kwa safari ijayo ya kisiasa.
*Imeandaliwa na:*
*Ahmed Sagaff*
*Mtia Nia Ubunge*
*Jimbo la Dodoma Mjini*
*+255744092763*
Comments